‘Prachtige schrijnende roman’
Dat Riphagen een schrijftalent is, heeft zij met haar vorige boeken reeds bewezen, maar wat ‘Het verborgen leven van Emma’ onderscheidt is het feit dat de auteur op zeer treffende wijze de emoties en gevoelens van Emma weet te verwoorden en de juiste sfeer weet op te roepen. Wanneer je dát kunt heb je een groot, heel groot inlevingsvermogen. Het verhaal van Emma heeft mij diep geraakt. Ik heb haar pijn en haar verlangen naar bevrijding werkelijk gevoeld.
Lees de hele recensie van Hanneke Tinor-Centi
‘Een adembenemend mooi boek dat je niet loslaat’
Een boek dat je niet loslaat en dat je niet naast je kunt neerleggen zonder nog één bladzijde te lezen… en dan nog eentje. Tot en met de laatste pagina. Ik kan je vertellen, ik heb het boek al mogen lezen, dat het verhaal van Emma je zal raken in al je emoties. Dat deed het bij mij in elk geval. En uiteindelijk overheersten bij mij twee emoties. Trots op de hoofdpersoon die het ondanks alles lukt om steeds meer baas over haar eigen leven te worden. Trots ook op de schrijfster Elisabeth die het allemaal heeft opgeschreven. En dankbaarheid dat Elisabeth mijn dierbare vriendin is.
Gesuino Poddighe
‘Raakt me diep’
Met ‘Het verborgen leven van Emma’ laat Elisabeth Riphagen Hamoen opnieuw haar talent zien om verhalen te schrijven, waardoor mensen geraakt worden en waarin zij zichzelf in herkennen. De manier waarop Elisabeth de worsteling van Emma – haar gedachten, emoties en behoefte om een compleet mens te zijn – verwoordt, raakt mij diep. Wat ik zo mooi vind in het boek is dat de hongerzucht van Emma verbonden wordt met de zoektocht naar spiritualiteit. Mijn ervaring is dat veel mensen met anorexia in feite hongeren naar zingeving. Het verhaal van Emma laat zien hoe mensen in staat zijn uit de verliezen van hun leven winst te halen als zij kunnen verbinden met een spirituele bron.
Thea Roskam
‘Maakte dingen los
‘Het verborgen leven van Emma’ ontroerde mij enorm. Het maakte ook dingen los waarvan ik dacht het voor ‘eeuwig’ weggesloten te hebben. Dat alles moet ik nu een plek geven. Ik moet het eerst loslaten en later maar op een rijtje zetten en zien wat ik ermee ga/moet doen. In het boek zag men niet de ‘echte’ Emma, totdat Stephen haar tot in het diepste van haar ziel ‘zag’ en Emma zich kon openstellen en zich veilig voelde. Ik heb veel om over na te denken. Jouw boek heeft een boek en heel warm plekje in mijn hart.
Anoniem iemand
‘Overrompelend mooi’
Wat een raakvlakken in het boek. Er liepen veel lijnen door het boek die mij raakten. De bespiegelingen met mijn eigen leven waren er veel. Het geeft stof om na te denken. Ik vond het overrompelend mooi en had het in één dag uit. Zelfs met een vergrootglas.
‘Kon niet stoppen’
Kon niet stoppen. Ik ben er stil van. Mijn man nog het een en ander verteld en ik kon eerst niet slapen. Wat heb je het moeilijk gehad terwijl niemand het wist. Als ik je niet zou kennen zou ik het ook een goed boek vinden. Maar nu ik de schrijfster ken wordt het nog aangrijpender. Ik kan er nog niet goed over praten, het zit allemaal nog in mijn hoofd en gedachten.
Mini Mulder
‘Bedankt voor de hoop’
Wat vind ik je dapper. Dapper dat je zo kwetsbaar durft te schrijven en de leegtes durft te laten zien uit je jeugd, waardoor anorexia voet aan de grond kon krijgen. En dan later je ontmoeting met Stephen, je groei, je inzet in relaties en je dagelijkse strijd nog steeds. Wat laat dit verhaal goed zien waartoe een mens kan komen door een goede spiritualiteit, hoe het letterlijk leven gevend is. Ik wil je bedanken voor je verhaal. En voor de hoop die eruit spreekt.
Nelita
‘Het greep mij behoorlijk aan’
Sommige passages voelden als een slag in ook mìjn gezicht: hoe kan het dat dit gebeurt of gezegd wordt? Hoe ‘op zich’ lieve naaste mensen toch ook blind kunnen reageren en je negeren.. Tragisch..
Hoe je dat – deze opeenstapeling van tegenslagen van kinds af aan – overleven kunt is mij een raadsel…. maar uiteindelijk bleek meer en meer: een wonderlijk geheim!
Arie Gootjes
‘Adembenemend mooi’
Waaauw, wat een adembenemend mooi boek. Wat ben je een mooie vrouw en wat is er in jouw leven veel gebeurd. Zo prachtig beeldend beschreven. Ik voelde gewoon de kou van de strenge winters. Zo lang dit geheim meedragen is haast onmenselijk, maar de hulp die je je medelotgenoten hiermee kan geven is zo mooi.
Loes Duizer
‘Aangrijpend’
Een knap geschreven aangrijpend levensverhaal om te leren omgaan met anorexia. Boeiend geschreven van de eerste tot de laatste bladzijde.
Idelet
‘Veel herkenbaars’
Wat me ook erg trof was jouw verlatenheid na het verdwijnen van je pleegzusje. Ook heel herkenbaar. Wat bizar dat je zolang moest rondlopen met je ziekte. Echt verschrikkelijk. Dat betekent altijd een lange weg naar genezing. Blijft het tot op de dag van vandaag een uitdaging voor je?
Anneke
‘Leesbaar van begin tot eind’
Een aangrijpend en grotendeels autobiografisch verhaal over een vrouw die in haar leven anorexia ontwikkelt. In dit boek wordt goed inzichtelijk gemaakt hoe een dergelijke eetstoornis kan ontstaan. Uitstekend leesbaar van begin tot eind. Deze schrijfster heeft een prachtige manier gevonden om dit proces te beschrijven. Zeer aanbevelenswaardig.
Marlies
‘Een aanrader’
Dit boek is zo beeldend geschreven dat je binnen de kortste keren in het verhaal zit. Het pakt je en neemt je mee in het bewogen leven van Emma. Zo open over de ‘tiran’ waar ze als kind en ook als volwassene mee worstelt. Een aanrader, zeker voor lotgenoten.
Douwe
‘Kracht van het boek: Herkenbaarheid!’
Blij verrast was ik met dit boek van Elisabeth Riphagen. Ze gaat met dit boek echt de diepte in van een ziekte waar veel mensen, vooral vrouwen, aan lijden. De manier waarop Elisabeth die ziekte beschrijft, zal heel herkenbaar zijn voor die mensen, en dat is meteen de kracht van het boek: de herkenbaarheid!
Lees de hele recensie van MvdEijk
1,452 total views, 6 views today